спя́чачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спя́чачны |
спя́чачная |
спя́чачнае |
спя́чачныя |
| Р. |
спя́чачнага |
спя́чачнай
спя́чачнае |
спя́чачнага |
спя́чачных |
| Д. |
спя́чачнаму |
спя́чачнай |
спя́чачнаму |
спя́чачным |
| В. |
спя́чачны |
спя́чачную |
спя́чачнае |
спя́чачныя |
| Т. |
спя́чачным |
спя́чачнай
спя́чачнаю |
спя́чачным |
спя́чачнымі |
| М. |
спя́чачным |
спя́чачнай |
спя́чачным |
спя́чачных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спя́чка, -і, ДМ -чцы, ж.
1. У некаторых жывёл (мядзведзяў, барсукоў, кажаноў і інш.): стан паніжанай жыццядзейнасці, падобны на сон.
Зімняя с.
Залегчы ў спячку.
2. Неадольная санлівасць (разм.).
3. перан. Стан душэўнага здранцвення, бяздзейнасць, пасіўнасць.
|| прым. спя́чачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)