спу́хнуць гл. пухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спу́хнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спу́хну спу́хнем
2-я ас. спу́хнеш спу́хнеце
3-я ас. спу́хне спу́хнуць
Прошлы час
м. спу́х спу́хлі
ж. спу́хла
н. спу́хла
Дзеепрыслоўе
прош. час спу́хшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спу́хнуць сов., разг. опу́хнуть;

ён уве́сь спух — он весь опу́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. спух, ‑ла; зак.

Разм. Накрыцца пухлінай, стаць прыпухлым. Нага спухла. □ Сівая кабылка была страшэнна худая, замораная, уся спіна ў яе спухла ад сядла і нават ужо гнаілася. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спуха́ць, спу́хнуць (án)schwellen* vi (s);

у яго́ спу́хла шчака́ er hatéine geschwóllen Bácke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спуха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спу́хлы разг. опу́хший, опу́хлый; см. спу́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)