Verbum

анлайнавы слоўнік

спрынцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., што.

Прамываць струменямі вады або лякарства з асобага прыстасавання.

|| звар. спрынцава́цца, -цу́юся, -цу́ешся, -цу́ецца; -цу́йся.

|| наз. спрынцава́нне, -я, н. і спрынцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, ж.

|| прым. спрынцава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спрынцава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спрынцава́ць несов. спринцева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спрынцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Прамываць якую‑н. поласць, рану і пад. струменем вады або лякарства пад ціскам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрынцава́ць мед. spülen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

спрынцава́ць

(ням. spritzen = пырскаць)

прамываць якую-н. поласць, рану струменем вады або лякарства пад ціскам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спринцева́ть несов. спрынцава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спрынцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж.

1. гл. спрынцаваць.

2. Прыстасаванне, якім спрынцуюць.

|| прым. спрынцо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спрынцава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спрынцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрынцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спрынцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)