спрамяня́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спрамяня́ю спрамяня́ем
2-я ас. спрамяня́еш спрамяня́еце
3-я ас. спрамяня́е спрамяня́юць
Прошлы час
м. спрамяня́ў спрамяня́лі
ж. спрамяня́ла
н. спрамяня́ла
Загадны лад
2-я ас. спрамяня́й спрамяня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спрамяня́ючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спрамяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Тое, што і выпраменьваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрамяні́ць, ‑мяню, ‑меніш, ‑меніць.

Зак. да спрамяняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрамяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спрамяняць — спрамяніць і спрамяняцца — спрамяніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрамяня́цца, ‑яецца; незак.

1. Тое, што і выпраменьвацца (у 1 знач.).

2. Зал. да спрамяняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)