спраку́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
спраку́джуся |
спраку́дзімся |
| 2-я ас. |
спраку́дзішся |
спраку́дзіцеся |
| 3-я ас. |
спраку́дзіцца |
спраку́дзяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
спраку́дзіўся |
спраку́дзіліся |
| ж. |
спраку́дзілася |
| н. |
спраку́дзілася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
спраку́дзься |
спраку́дзьцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
спраку́дзіўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спраку́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.
Разм.
1. Схібіць, учыніць што‑н. непажаданае, дрэннае. [Аўлас:] — Ведама, .. гаспадар быў. Не тое, што бясхлебнік які, а гаспадар! Калі што якое, калі б прыйшлося і спракудзіўся — ён гаспадаркай сваёй мог выручыцца. Баранавых.
2. Дапусціцца да ліха, праштрафіцца. Бяда ўжо надыходзіла, бо трэба было .. [Эльзу] да шлюбу весці барзджэй, затое, што дапусцілася да ліха .. Спракудзілася дзеўка. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)