спра́жкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спра́жкавы |
спра́жкавая |
спра́жкавае |
спра́жкавыя |
| Р. |
спра́жкавага |
спра́жкавай
спра́жкавае |
спра́жкавага |
спра́жкавых |
| Д. |
спра́жкаваму |
спра́жкавай |
спра́жкаваму |
спра́жкавым |
| В. |
спра́жкавы (неадуш.)
спра́жкавага (адуш.) |
спра́жкавую |
спра́жкавае |
спра́жкавыя (неадуш.)
спра́жкавых (адуш.) |
| Т. |
спра́жкавым |
спра́жкавай
спра́жкаваю |
спра́жкавым |
спра́жкавымі |
| М. |
спра́жкавым |
спра́жкавай |
спра́жкавым |
спра́жкавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спра́жкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да спражкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спра́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
Засцежка, што змацоўвае канцы чаго-н. (у вопратцы) і служыць упрыгажэннем.
Пояс з бліскучай спражкай.
|| прым. спра́жкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пря́жечный спра́жкавы, спра́жачны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)