Спораў (археал.) 2/427

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

спо́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спо́р спо́ры
Р. спо́ру спо́раў
Д. спо́ру спо́рам
В. спо́р спо́ры
Т. спо́рам спо́рамі
М. спо́ры спо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спо́ры, спор і спо́раў, адз. спо́ра, -ы, ж.

Зачаткі некаторых раслінных арганізмаў, а таксама некаторых прасцейшых жывёл, што служаць для размнажэння.

|| прым. спо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плыву́шка, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.

Парашок са спораў дзеразы; лікаподый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лікапо́дый, ‑ю, м.

Спелыя сухія споры дзеразы. // Жоўты парашок са спораў (выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы).

[Ад грэч. lycopodium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнаспо́равы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Такі, характэрнай прыкметай якога з’яўляецца наяўнасць спораў двух родаў — буйных і дробных. Разнаспоравыя папаратнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСК

(ад грэч. askos мяшок, сумка),

умяшчальня спораў у ніжэйшых раслін і грыбоў, гл. Сумка.

т. 2, с. 34

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дзераза́, ‑ы, ж.

Травяністая споравая расліна сямейства дзеразовых з паўзучым або, радзей, прамым сцяблом. Пушыста ўецца-сцелецца густая дзераза. А. Александровіч. [Вучні] цэлага паўдня прыбіралі трыбуну — аздаблялі зялёнымі елкамі, абвівалі дзеразой. Шахавец. // Жоўты парашок са спораў дзеразы (выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анемахары́я

(ад анема- + -харыя)

рассейванне насення, спораў, пладоў раслін ветрам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыптага́мія

(ад крыпта- + -гамія)

спосаб размнажэння раслін пры дапамозе спораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)