спо́дачак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спо́дачак спо́дачкі
Р. спо́дачка спо́дачкаў
Д. спо́дачку спо́дачкам
В. спо́дачак спо́дачкі
Т. спо́дачкам спо́дачкамі
М. спо́дачку спо́дачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спо́дачак, -чка м., уменьш.-ласк. блю́дечко ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спо́дачак, ‑чка, м.

Памянш. да сподак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́дачак м Úntertasse f -, -n (пад кубачкам); Téllerchen n -s, -; Schälchen n -s, - (для варэння)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спо́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

Невялікая талерка з паднятымі берагамі, на якую ставіцца кубак або шклянка.

Расставіць сподкі на стале.

|| памянш. спо́дачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. спо́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блю́дечко ср., уменьш. спо́дачак, -чка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

saucer

[ˈsɔsər]

n.

спо́дак -ка m.; спо́дачак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

більбаке́

(фр. bilboquet)

гульня прывязаным да палачкі шарыкам, які падкідаецца і ловіцца на канец палачкі або ў сподачак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

разе́тка ж

1. (упрыгожанне) Rosétte f -, -n;

2. эл Stéckdose f -, -n;

3. (сподачак) Schälchen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Разе́тка ’сабраныя ў пучок стужка, шнур’, ’маленькі сподачак’, ’элемент арнаменту’, ’прыстасаванне для ўключэння электрычных прыбораў’, ’абажур для электрычнай лямпы ў выглядзе раструба’, ’кружок з адтулінай у сярэдзіне, каб засцерагчы падсвечнік ад кропель стэарыну, воску’ (ТСБМ, Сцяшк.). З ням. Rosette ’разетка (упрыгожанне)’ або франц. rosette ’ружачка’ непасрэдна або праз пасрэдніцтва рускай мовы, параўн. рус. розе́тка з шэрагам значэнняў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)