сплюсава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сплюсу́ю |
сплюсу́ем |
| 2-я ас. |
сплюсу́еш |
сплюсу́еце |
| 3-я ас. |
сплюсу́е |
сплюсу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сплюсава́ў |
сплюсава́лі |
| ж. |
сплюсава́ла |
| н. |
сплюсава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
сплюсу́й |
сплюсу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
сплюсава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сплюсава́ць сов. сплюсова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сплюсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
Разм. Скласці пры падліку. Сплюсаваць ацэнкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сплюсава́ць разм. addíeren vt, summíeren vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)