спла́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які сплаўляе лес.

|| ж. спла́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спла́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спла́ўшчык спла́ўшчыкі
Р. спла́ўшчыка спла́ўшчыкаў
Д. спла́ўшчыку спла́ўшчыкам
В. спла́ўшчыка спла́ўшчыкаў
Т. спла́ўшчыкам спла́ўшчыкамі
М. спла́ўшчыку спла́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спла́ўшчык I м. (металлов) спла́вщик

спла́ўшчык II м. (леса) спла́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спла́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сплавам лесу. Цяпер на дапамогу сплаўшчыкам прыйшла разнастайная і дасканалая тэхніка, але без вопыту і ўмення адна тэхніка была б, вядома, бяссільная. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спла́ўшчык м. (лесу) Flößer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спла́вщик​I (металлов) спла́ўшчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пла́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сплавам лесу па рацэ; сплаўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rafter [ˈrɑ:ftə]n.

1. спла́ўшчык; плытаго́н

2. кро́квіна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пасаві́к ’сплаўшчык’ (Маслен.). Да па́са < і (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плытагон, плытнік, сплаўшчык

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)