спе́шваць гл. спешыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спе́шваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спе́шваю спе́шваем
2-я ас. спе́шваеш спе́шваеце
3-я ас. спе́швае спе́шваюць
Прошлы час
м. спе́шваў спе́швалі
ж. спе́швала
н. спе́швала
Загадны лад
2-я ас. спе́швай спе́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спе́шваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спе́шваць несов. спе́шивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спе́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спешыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго.

Загадаць або прымусіць спешыцца.

С. коннікаў.

|| незак. спе́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спе́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да спешыцца.

2. Зал. да спешваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́швацца несов., возвр., страд. спе́шиваться; см. спе́шыцца, спе́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спе́шивать несов. спе́шваць; (заставлять сойти с коня — ещё) сса́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)