спектр, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Сукупнасць усіх значэнняў якой-н. велічыні, што характарызуе сістэму або працэс.

Аптычны с.

2. Сукупнасць колеравых палос, якія атрымліваюцца пры праходжанні промня праз праламляльнае асяроддзе.

Сонечны с.

|| прым. спектра́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спе́ктр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спе́ктр спе́ктры
Р. спе́ктра спе́ктраў
Д. спе́ктру спе́ктрам
В. спе́ктр спе́ктры
Т. спе́ктрам спе́ктрамі
М. спе́ктры спе́ктрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спектр м., спец. спектр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спектр физ. спектр, род. спе́ктра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спектр, ‑а, м.

Рознакаляровая паласа, якая атрымліваецца пры раскладанні праменя святла. Светлавы спектр. Інфрачырвоная частка спектра. // Спец. Сукупнасць каляровых ліній, што ўтвараюцца пры прапусканні выпраменьванняў распаленага цела або рэчыва праз пэўныя аптычныя прылады і залежаць ад хімічнага складу гэтага рэчыва. Спектр натрыю.

[Ад лац. spectrum — бачнае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Спектр 1/555; 2/208; 3/273; 8/597; 10/14

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

спектр

т. 15, с. 106

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спектр м. фіз. Spéktrum n -s, -tren і -tra

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спектр

(лац. spectrum = бачнае)

1) каляровая паласа, якая атрымліваецца пры раскладанні промня променя святла, калі ён праходзіць праз прызму;

2) сукупнасць значэнняў якой-н. фізічнай велічыні, якая характарызуе сістэму або працэс (напр. с. ваганняў, с. энергіі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

а́льфа-спектр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. а́льфа-спектр
Р. а́льфа-спе́ктра
Д. а́льфа-спе́ктру
В. а́льфа-спектр
Т. а́льфа-спе́ктрам
М. а́льфа-спе́ктры

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)