спачы́нак, -нку, м.

Тое, што і спачын (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Спачы́нак

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Спачы́нак
Р. Спачы́нка
Д. Спачы́нку
В. Спачы́нак
Т. Спачы́нкам
М. Спачы́нку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спачы́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. спачы́нак
Р. спачы́нку
Д. спачы́нку
В. спачы́нак
Т. спачы́нкам
М. спачы́нку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спачы́нак, -нку м. о́тдых, поко́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спачы́нак, ‑нку, м.

Тое, што і спачын (у 1 знач.). Цяпер крыху спачынку трэба, Каб зноўку шлях працягваць свой. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спачы́н м., спачы́нак м. Rúhe f -, Erhólung f -, Entspánnung f -; Rast f - (прывал); Múßestunden pl (вольны час);

◊

ве́чны спачы́н die éwige Rúhe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Спо́льга ‘спакой, спачынак’ (Ян.). Да польга ‘тс’, гл. польза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

о́тдых адпачы́нак, -нку м.; спачы́н, -ну м., спачы́нак, -нку м.;

дом о́тдыха до́м адпачы́нку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spoczynek, ~ku

spoczyn|ek

м. адпачынак; спачынак, спачын;

udać się na ~ek — пайсці спаць;

być przeniesionym w stan ~ku — пайсці на пенсію;

oficer w stanie ~ku — афіцэр у адстаўцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

поко́й м.

1. спако́й, -ко́ю м., супако́й, -ко́ю м.; (тишина) цішыня́, -ні́ ж.;

те́ло в состоя́нии поко́я физ. це́ла ў ста́не спако́ю;

наруша́ть поко́й паруша́ць спако́й;

ночно́й поко́й (приро́ды) начны́ спако́й, начна́я цішыня́;

2. (отдых) спачы́н, -ну м., спачы́нак, -нку м.;

удали́ться на поко́й пайсці́ на спачы́нак;

3. (комната) уст. пако́й, -ко́я м.;

приёмный поко́й прыёмны пако́й;

◊

не дава́ть поко́я не дава́ць спако́ю;

оста́вить в поко́е пакі́нуць у спако́і;

не име́ть поко́я не мець спако́ю;

не знать поко́я не ве́даць спако́ю;

ве́чный поко́й ве́чны спако́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)