спа́льнік

‘спальны мяшок’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спа́льнік спа́льнікі
Р. спа́льніка спа́льнікаў
Д. спа́льніку спа́льнікам
В. спа́льнік спа́льнікі
Т. спа́льнікам спа́льнікамі
М. спа́льніку спа́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спа́льнік

‘прыдворны чын’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спа́льнік спа́льнікі
Р. спа́льніка спа́льнікаў
Д. спа́льніку спа́льнікам
В. спа́льніка спа́льнікаў
Т. спа́льнікам спа́льнікамі
М. спа́льніку спа́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спа́льнік I м., ист. спа́льник

спа́льнік II м., разг. спа́льный мешо́к, спа́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спа́льнік, ‑а, м.

Уст. Прыдворны чын у Рускай дзяржаве 15–17 стст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́льник ист. спа́льнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)