спало́хаць гл. палохаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спало́хаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спало́хаю спало́хаем
2-я ас. спало́хаеш спало́хаеце
3-я ас. спало́хае спало́хаюць
Прошлы час
м. спало́хаў спало́халі
ж. спало́хала
н. спало́хала
Загадны лад
2-я ас. спало́хай спало́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час спало́хаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спало́хаць сов. испуга́ть; всполоши́ть, переполоши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спало́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выклікаць у каго‑н. пачуццё страху, прымусіць баяцца чаго‑н. Відаць, яе здзівіла гэта спатканне, а можа, нават і крыху спалохала: чаго сядзіць зімою на дарозе гэты чалавек? Колас. Не спалохала Мікіту і пагроза папа пазбавіць яго прычасця. Навуменка. // перан. Вымусіць знікнуць (пачуццё, настрой і пад.). Няцяжка спалохаць чалавечую радасць. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спало́хаць erschrécken vt; áufschrecken vt, áufscheuchen vt (каго-н. A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пало́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго (што).

Наводзіць страх, боязь.

|| зак. спало́хаць, -аю, -аеш, -ае і напало́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. пало́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапало́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго (што).

Моцна спалохаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

всполоши́ть сов., разг. успу́дзіць, спало́хаць, перапало́хаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испуга́ть сов. спало́хаць, спужа́ць; (всполошить) успу́дзіць, перапало́хаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыўлякну́ць

‘спалохаць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыўлякну́ прыўлякнё́м
2-я ас. прыўлякне́ш прыўлякняце́
3-я ас. прыўлякне́ прыўлякну́ць
Прошлы час
м. прыўлякну́ў прыўлякну́лі
ж. прыўлякну́ла
н. прыўлякну́ла
Загадны лад
2-я ас. прыўлякні́ прыўлякні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыўлякну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)