спакуша́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
спакуша́льнік |
спакуша́льнікі |
| Р. |
спакуша́льніка |
спакуша́льнікаў |
| Д. |
спакуша́льніку |
спакуша́льнікам |
| В. |
спакуша́льніка |
спакуша́льнікаў |
| Т. |
спакуша́льнікам |
спакуша́льнікамі |
| М. |
спакуша́льніку |
спакуша́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спакуша́льнік м. Verführer m -s, -, Versúcher m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
спаку́снік м. гл. спакушальнік
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Verführer
m -s, - спаку́снік, спакуша́льнік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)