спажы́ць гл. спажываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спажы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спажыву́ спажывё́м
2-я ас. спажыве́ш спажывяце́
3-я ас. спажыве́ спажыву́ць
Прошлы час
м. спажы́ў спажылі́
ж. спажыла́
н. спажыла́
спажыло́
Загадны лад
2-я ас. спажыві́ спажыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час спажы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спажы́ць сов.

1. употреби́ть в пи́щу;

2. (израсходовать для чего-л.) потреби́ть, употреби́ть; испо́льзовать;

с. для сябе́ — испо́льзовать для себя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спажы́ць, ‑жыву, ‑жывеш, ‑жыве; ‑жывём, ‑жывяце; зак., што.

1. Выкарыстаць як ежу. — Лепей бы мы іх [яйцы] спажылі, — жалкавала Куліна. — Каб жа знаццё тое, нізавошта не пакінулі. Даніленка. [Пушкарэвіч:] — Забіць — забіў, але спажыць не ўдалося. Качка ўтапілася. Гурскі.

2. Зрасходаваць, выкарыстаць, ужыць для сябе. Ты многа спажыў з той скарбніцы дабра. Вярні І папоўні, што сам з яе браў. Чарнышэвіч. Свет вялікі, усюды месца чалавеку хапае. І людзі жылі-пажывалі, ніякага ліха не зналі. Што сваімі рукамі зрабіў, тое і спажыў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спажыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

1. Выкарыстоўваць як ежу.

С. мяса.

2. Выкарыстоўваць, расходаваць для сябе.

|| зак. спажы́ць, -жыву́, -жыве́ш, -жыве́; -жывём, -жывяце́, -жыву́ць; -жы́ты.

|| наз. спажыва́нне, -я, н.

Тавары народнага спажывання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спажыва́ць, спажы́ць

1. (пра яду і г. д.) verbráuchen vt, konsumíeren vt;

2. (выкарыстаць) gebráuchen vt, verwénden* vt; benútzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спажыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спажы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неспажы́ты, ‑ая, ‑ае.

Такі, што не змаглі, не паспелі спажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skonsumować

зак. спажыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)