спажы́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спажы́ты спажы́тая спажы́тае спажы́тыя
Р. спажы́тага спажы́тай
спажы́тае		 спажы́тага спажы́тых
Д. спажы́таму спажы́тай спажы́таму спажы́тым
В. спажы́ты (неадуш.)
спажы́тага (адуш.)		 спажы́тую спажы́тае спажы́тыя (неадуш.)
спажы́тых (адуш.)
Т. спажы́тым спажы́тай
спажы́таю		 спажы́тым спажы́тымі
М. спажы́тым спажы́тай спажы́тым спажы́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спажы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спажы́ты спажы́тая спажы́тае спажы́тыя
Р. спажы́тага спажы́тай
спажы́тае		 спажы́тага спажы́тых
Д. спажы́таму спажы́тай спажы́таму спажы́тым
В. спажы́ты (неадуш.)
спажы́тага (адуш.)		 спажы́тую спажы́тае спажы́тыя (неадуш.)
спажы́тых (адуш.)
Т. спажы́тым спажы́тай
спажы́таю		 спажы́тым спажы́тымі
М. спажы́тым спажы́тай спажы́тым спажы́тых

Кароткая форма: спажы́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спажы́ты

1. употреблённый в пи́щу;

2. потреблённый, употреблённый; испо́льзованный;

1, 2 см. спажы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спажы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спажы́ты gebráucht, kosumíert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

потреблённый спажы́ты; з’е́дзены; расхо́даваны, зрасхо́даваны, вы́даткаваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verbráucht

a

1) спажы́ты, выдаткава́ны

2) тэх. адпрацава́ны

3) вы́матаны, змо́раны, знясі́лены, змардава́ны (пра чалавека)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)