спажыва́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
спажыва́льніца |
спажыва́льніцы |
| Р. |
спажыва́льніцы |
спажыва́льніц |
| Д. |
спажыва́льніцы |
спажыва́льніцам |
| В. |
спажыва́льніцу |
спажыва́льніц |
| Т. |
спажыва́льніцай
спажыва́льніцаю |
спажыва́льніцамі |
| М. |
спажыва́льніцы |
спажыва́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спажыва́льніца ж. потреби́тельница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спажыва́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Тое, што і спажывец.
|| ж. спажыва́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. спажыва́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
потреби́тельница спажыва́льніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)