спа́ечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спа́ечны спа́ечная спа́ечнае спа́ечныя
Р. спа́ечнага спа́ечнай
спа́ечнае		 спа́ечнага спа́ечных
Д. спа́ечнаму спа́ечнай спа́ечнаму спа́ечным
В. спа́ечны (неадуш.)
спа́ечнага (адуш.)		 спа́ечную спа́ечнае спа́ечныя (неадуш.)
спа́ечных (адуш.)
Т. спа́ечным спа́ечнай
спа́ечнаю		 спа́ечным спа́ечнымі
М. спа́ечным спа́ечнай спа́ечным спа́ечных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спа́йка, -і, ДМ спа́йцы, мн. -і, спа́ек, ж.

1. гл. спаяцца, спаяць.

2. Месца спайвання, злучэння частак чаго-н.

С. трубкі.

С. плеўры.

3. перан., адз. Цесная сувязь, яднанне людзей.

|| прым. спа́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)