спадо́біць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
спадо́блю |
спадо́бім |
| 2-я ас. |
спадо́біш |
спадо́біце |
| 3-я ас. |
спадо́біць |
спадо́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
спадо́біў |
спадо́білі |
| ж. |
спадо́біла |
| н. |
спадо́біла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
спадо́б |
спадо́бце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
спадо́біўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спадо́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго.
Уст. Удастоіць чаго‑н., падзяліць чым‑н. у знак сваёй літасці (пра бога).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спадабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да спадобіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спадо́блены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад спадобіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)