спадзе́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спадзе́ў спадзе́вы
Р. спадзе́ву спадзе́ваў
Д. спадзе́ву спадзе́вам
В. спадзе́ў спадзе́вы
Т. спадзе́вам спадзе́вамі
М. спадзе́ве спадзе́вах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спадзе́ў м. паэт. гл. спадзяванне

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спадзе́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. спадзе́ва спадзе́вы
Р. спадзе́вы спадзе́ў
Д. спадзе́ве спадзе́вам
В. спадзе́ву спадзе́вы
Т. спадзе́вай
спадзе́ваю		 спадзе́вамі
М. спадзе́ве спадзе́вах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)