спада́ючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спада́ючы спада́ючая спада́ючае спада́ючыя
Р. спада́ючага спада́ючай
спада́ючае		 спада́ючага спада́ючых
Д. спада́ючаму спада́ючай спада́ючаму спада́ючым
В. спада́ючы (неадуш.) спада́ючую спада́ючае спада́ючыя (неадуш.)
Т. спада́ючым спада́ючай
спада́ючаю		 спада́ючым спада́ючымі
М. спада́ючым спада́ючай спада́ючым спада́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спада́ючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спада́ючы спада́ючая спада́ючае спада́ючыя
Р. спада́ючага спада́ючай
спада́ючае		 спада́ючага спада́ючых
Д. спада́ючаму спада́ючай спада́ючаму спада́ючым
В. спада́ючы (неадуш.) спада́ючую спада́ючае спада́ючыя (неадуш.)
Т. спада́ючым спада́ючай
спада́ючаю		 спада́ючым спада́ючымі
М. спада́ючым спада́ючай спада́ючым спада́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спада́ючы

1. прил. убыва́ющий;

~чая прагрэ́сія — мат. убыва́ющая прогре́ссия;

2. деепр. спада́я; опада́я; па́дая; убыва́я, убавля́ясь; ниспада́я; см. спада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спада́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад спадаць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Спец. Які памяншаецца ў велічыні, аб’ёме і пад. Спадаючая прагрэсія. Спадаючая ўрадлівасць.

3. Дзеепрысл. незак. ад спадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спада́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. спада́е спада́юць
Прошлы час
м. спада́ў спада́лі
ж. спада́ла
н. спада́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час спада́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

fállend

a

~e Réihe — матэм. спада́ючы рад

~es Gelände — схіл, гара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

убыва́ющий

1. прич. які́ (што) ме́ншае, які́ (што) памянша́ецца, які́ (што) змянша́ецца; які́ (што) убыва́е, які́ (што) спада́е; які́ (што) выбыва́е; які́ (што) адбыва́е; які́ (што) гі́не; см. убыва́ть;

2. прил. ме́ншаючы, спада́ючы; убыва́ючы;

убыва́ющая до́за мед. ме́ншаючая до́за;

убыва́ющая прогре́ссия мат. убыва́ючая прагрэ́сія;

убыва́ющая луна́ убыва́ючы ме́сяц.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)