спавіва́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спавіва́льны |
спавіва́льная |
спавіва́льнае |
спавіва́льныя |
| Р. |
спавіва́льнага |
спавіва́льнай
спавіва́льнае |
спавіва́льнага |
спавіва́льных |
| Д. |
спавіва́льнаму |
спавіва́льнай |
спавіва́льнаму |
спавіва́льным |
| В. |
спавіва́льны (неадуш.)
спавіва́льнага (адуш.) |
спавіва́льную |
спавіва́льнае |
спавіва́льныя (неадуш.)
спавіва́льных (адуш.) |
| Т. |
спавіва́льным |
спавіва́льнай
спавіва́льнаю |
спавіва́льным |
спавіва́льнымі |
| М. |
спавіва́льным |
спавіва́льнай |
спавіва́льным |
спавіва́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спавіва́льны свива́льный, повива́льный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спавіва́льны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць для спавівання. Спавівальны пояс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спаві́ць, спаўю́, спаўе́ш, спаўе́; спаўём, спаўяце́, спаўю́ць; спаві́ў, -віла́, -ло́; спаві́; спаві́ты; зак., каго (што).
1. Загарнуць дзіця ў пялёнкі і звязаць спавівачом.
С. дзіця.
2. Абвіць, аплесці чым-н.; абхапіць.
Сухое галлё спавіта павуціннем.
|| незак. спавіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. спавіва́нне, -я, н.
|| прым. спавіва́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
свива́льный спавіва́льны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
повива́льный уст. спавіва́льны;
повива́льная ба́бка павіту́ха, ба́бка-павіту́ха;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)