сочета́ть в разн. знач.

1. сов. спалучы́ць;

2. несов. спалуча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спалучы́ць сов.

1. сочета́ть, соедини́ть;

с. тэо́рыю з пра́ктыкай — сочета́ть (соедини́ть) тео́рию с пра́ктикой;

с. фа́рбы — сочета́ть кра́ски;

2. сопря́чь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прые́мнае сущ. прия́тное;

◊ спалуча́ць кары́снае з ~ным — сочета́ть поле́зное с прия́тным

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спалуча́ць несов.

1. сочета́ть, соединя́ть;

2. сопряга́ть;

1, 2 см. спалучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поле́зный кары́сны;

поле́зная нагру́зка техн. кары́сная нагру́зка;

◊

сочета́ть поле́зное с прия́тным спалуча́ць кары́снае з прые́мным;

чем могу́ быть поле́зен? чым магу́ быць кары́сным?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кары́сны поле́зный;

~ная спра́ва — поле́зное де́ло;

○ ~ныя вы́капні — поле́зные ископа́емые;

каэфіцые́нт ~нага дзе́яння — коэффицие́нт поле́зного де́йствия;

◊ спалуча́ць ~нае з прые́мным — сочета́ть поле́зное с прия́тным

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)