со́уснік, -а, мн. -і, -аў, м.

Пасудзіна для соусу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́уснік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. со́уснік со́уснікі
Р. со́усніка со́уснікаў
Д. со́усніку со́уснікам
В. со́уснік со́уснікі
Т. со́уснікам со́уснікамі
М. со́усніку со́усніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

со́уснік м. (посуда) со́усница ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́уснік, ‑а, м.

Пасудзіна для соусу ў выглядзе прадаўгаватай місачкі з ручкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́уснік м. Sóßenschüssel f -, -n, Sóßenkanne f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падлі́вачнік, ‑а, м.

Пасуда для падліўкі; соуснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gravy boat [ˈgreɪviˌbəʊt] n. со́уснік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sauce boat [ˈsɔ:sˌbəʊt] n. со́уснік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

со́усник м., со́усница ж. со́уснік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sosjerka

ж. соуснік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)