со́ус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. со́ус со́усы
Р. со́усу со́усаў
Д. со́усу со́усам
В. со́ус со́усы
Т. со́усам со́усамі
М. со́усе со́усах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́ус, -у, мн. -ы, -аў, м.

Прыправа, падліва да стравы.

Таматны с.

◊

Пад рознымі соусамі — у іншай форме, у другім выглядзе.

|| прым. со́усны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́ус (род. со́усу) м., кул. со́ус;

◊ пад ро́знымі со́усамі — под ра́зными со́усами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́ус м.

1. кул. со́ус, род. со́усу м., падлі́ўка, -кі ж.;

2. перен. со́ус, род. со́усу м.;

◊

под ра́зными со́усами пад ро́знымі со́усамі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́ус, ‑у, м.

Прыправа, падліва да стравы. Таматны соус. Соус маянэз.

[Фр. sauce.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соус

т. 15, с. 90

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Со́ус ‘прыправа, падліва да стравы’ (ТСБМ), со́лус ‘тс’ (Сцяшк.), со́лас, со́лус (Сл. ПЗБ). Новае запазычанне з рус. со́ус ‘тс ’ (Крукоўскі, Уплыў, 80), дзе з франц. sauce ‘соус’< лац. salsa ‘пасоленая (поліўка)’, магчыма, праз англ. sause ‘соус’ (Праабражэнскі, 2, 362; Фасмер 3, 728).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смаржко́вы сморчко́вый;

с. со́ус — сморчко́вый со́ус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тама́т

‘соус’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тама́т
Р. тама́ту
Д. тама́ту
В. тама́т
Т. тама́там
М. тама́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маянэ́з, -у, м.

Соус з алею, яечнага жаўтка, воцату, гарчыцы і іншых прыпраў.

|| прым. маянэ́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)