со́сачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
со́сачка |
со́сачкі |
| Р. |
со́сачкі |
со́сачак |
| Д. |
со́сачцы |
со́сачкам |
| В. |
со́сачку |
со́сачкі |
| Т. |
со́сачкай
со́сачкаю |
со́сачкамі |
| М. |
со́сачцы |
со́сачках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
со́ска, -і, ДМ со́сцы, мн. -і, -сак, ж.
1. Полы гумавы наканечнік у выглядзе саска, праз які дзіця ссе з бутэлькі малако; пустышка.
|| памянш. со́сачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. со́сачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)