сорване́ц разг. гарэ́за, -зы м., сваво́льнік, -ка м., ві́сус, -са м., дураслі́вец, -лі́ўца м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бязу́льнік м., обл. шалу́н, сорване́ц
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
у́рвіс м., разг. сорване́ц, постре́л, пострелёнок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падшыва́нец, -нца м., разг. сорване́ц, оголе́ц, шпингале́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарэ́знік м. озорни́к; шалу́н; сорване́ц, прока́зник, бедоку́р; пове́са
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ві́сус м., разг. сорване́ц, сорвиголова́, оголе́ц; пове́са, лоботря́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гі́цаль м.
1. живодёр;
2. разг. озорни́к, сорване́ц;
3. ве́шалка ж. (платья, пальто)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дураслі́вец, -лі́ўца м. шалу́н, озорни́к, сорване́ц, егоза́, баловни́к, ба́ловень; (о взрослых — ещё) пове́са
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ву́рвіняц ’жэўжык, свавольны хлапчук’ (З нар. сл.). Ад вы́рвацца, рваць, першапачаткова ’той, хто вырваўся з-пад шыбеніцы (калі абарвалася вяроўка)’; параўн. польск. urwaniec ’шыбенік’, рус. сорване́ц ’тс’, ато́рва ’тс’ (З нар. сл.); у на месцы ы — характэрная фанетычная асаблівасць гаворак поўдня Беларусі; параўн. вы́рвас ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
оголе́ц
1. зоол., обл., см. го́лец;
2. (сорванец) прост. гарэ́за, -зы м.; ві́сус, -са м., сваво́льнік, -ка м., дураслі́вец, -лі́ўца м., жэ́ўжык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)