со́нна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
со́нна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

со́нна нареч. со́нно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́нна,

1. Прысл. да сонны.

2. безас. у знач. вык. Спакойна, ціха, нерухома. Вакол стала ціха і сонна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́нно нареч. со́нна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sennie

сонна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пабрэ́хваць, ‑ае; незак.

Разм. Брахаць зрэдку. Сонна пабрэхвалі сабакі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́бак, ‑бка, м.

Абл. Франтон. Недзе пад залобкам у гнёздах сонна ціўкалі вераб’і. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ospale

сонна, вяла, атупела

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

osowiale

асавела; асалавела; сонна; атупела

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паро́хкваць, ‑ае; незак.

Час ад часу рохкаць. Сноўдалася, сонна парохкваючы, паўз платы, вялізная, вываленая ўся ў гразь, рабая свіння. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)