со́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. со́ма со́мы
Р. со́мы со́м
Д. со́ме со́мам
В. со́му со́мы
Т. со́май
со́маю		 со́мамі
М. со́ме со́мах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́ма биол. со́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́ма, ‑ы, ж.

Спец. Усе клеткі жывёлы або расліны, за выключэннем палавых.

[Грэч. sōma — цела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сома,

сукупнасць клетак мнагаклетачнага арганізма.

т. 15, с. 81

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сома,

старажытнаіндыйскі напітак і бажаство гэтага напітку.

т. 15, с. 81

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Со́ма ‘хутка, імкліва, нястрымна’ (Сцяшк. Сл.; мядз., Нар. словатв.). Няясна, магчыма, з соўма (гл.) у выніку пераходу оў > о.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

со́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. со́м самы́
Р. со́ма само́ў
Д. со́му сама́м
В. со́ма само́ў
Т. со́мам сама́мі
М. со́ме сама́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Со́м

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Со́м
Р. Со́ма
Д. Со́му
В. Со́м
Т. Со́мам
М. Со́ме

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́маў прил. сомо́вий; со́ма;

с. вус — сомо́вий ус, ус со́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́мавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сома. Сомавы кручок. // Прыгатаваны з сома. Сомавая юшка.

2. у знач. наз. со́мавыя, ‑ых. Сямейства рыб атрада карпападобных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)