со́люкс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. со́люкс со́люксы
Р. со́люкса со́люксаў
Д. со́люксу со́люксам
В. со́люкс со́люксы
Т. со́люксам со́люксамі
М. со́люксе со́люксах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

со́люкс, ‑а, м.

Лямпа напальвання з рэфлектарам, якая выкарыстоўваецца ў фізіятэрапіі.

[Лд лац. sol — сонца і lux — святло.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Солюкс 1/566; 9/631; 10/582

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

со́люкс

(ад лац. sol = Сонца + lux = святло)

лямпа напальвання з рэфлектарам, якая выкарыстоўваецца ў фізіятэрапіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

со́ллюкс мед. со́люкс, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)