со́льны гл. сола.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. со́льны со́льная со́льнае со́льныя
Р. со́льнага со́льнай
со́льнае		 со́льнага со́льных
Д. со́льнаму со́льнай со́льнаму со́льным
В. со́льны (неадуш.)
со́льнага (адуш.)		 со́льную со́льнае со́льныя (неадуш.)
со́льных (адуш.)
Т. со́льным со́льнай
со́льнаю		 со́льным со́льнымі
М. со́льным со́льнай со́льным со́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́льны муз., театр. со́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выконваецца сола. Вясной і сонцам дыхала ад песень, харавых і вольных, якія выконваліся на сцэне, кветкамі дружбы і радасці павявала ад шматкаляровых касцюмаў удзельнікаў самадзейнасці. Ермаловіч.

2. Які выконвае сола. Сольны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́льны муз sólo, Sólo-;

со́льны ну́мар Sólonummer f -, -n;

со́льная па́ртыя Sólopartie f -, -i¦en;

со́льны та́нец Sólotanz m -es, -tänze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

со́ла.

1. нескл., н. Музычны твор або яго частка, прызначаная для выканання адным музыкантам, спеваком або танцорам.

С. для цымбалаў з аркестрам.

2. нескл., н. Выкананне такога твора адным чалавекам.

С. на баяне.

3. прысл. Без удзелу каго-н., асобна ад іншых (пра выкананне музычных твораў, танцаў).

Танцаваць, пець с.

|| прым. со́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́льный муз. со́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

solowy

сольны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

solo​2 [ˈsəʊləʊ] adj.

1. со́льны;

a solo artist салі́ст; салі́стка

2. адзіно́чны, самасто́йны;

a solo flight самасто́йны палёт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

solo

[ˈsoʊloʊ]

1.

n., pl. -los Mus.

со́ла, indecl.; со́льны ну́мар

2.

adj.

1) со́льны

a solo part — со́льная па́ртыя

2) адзіно́чны, самасто́йны

a solo flight — самасто́йны палёт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)