соло́вый​I (о масти лошади) була́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соло́вый​II прост.

1. (мутный, посовелый — о глазах) асалаве́лы, асаве́лы, пасаве́лы;

2. (вялый, сонный — о человеке) асалаве́лы; асаве́лы, вя́лы, со́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соловый

Том: 32, старонка: 76.

img/32/32-076_0469_Соловый.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Салаве́ць ’рабіцца мутным, невыразным (пра вока)’, ’рабіцца, вялым, санлівым ад зморанасці, ап’янення’ (ТСБМ). З рус. солове́ть, якое ад соло́вый, солово́й ’жаўтавата-шэры, мутны’ (Праабражэнскі, 1, 664; 2, 353 і наст.). Для рус. дзеяслова Праабражэнскі (там жа) і Фасмер (3, 712) дапускаюць кантамінацыю з осоветь (гл. савець).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

палавы́ I биол. полово́й;

~вы́я о́рганы — половы́е о́рганы

палавы́ II

1. (о масти) поло́вый; (желтоватый со светлым хвостом и гривой — о лошади) соло́вый; (о подобной масти коровы) све́тло-бу́рый;

2. све́тло-жёлтый; па́левый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)