Verbum

анлайнавы слоўнік

со́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

	адз.	мн.
Н.	со́ла	со́ла
Р.	со́ла	со́ла
Д.	со́ла	со́ла
В.	со́ла	со́ла
Т.	со́ла	со́ла
М.	со́ла	со́ла

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́ла.

1. нескл., н. Музычны твор або яго частка, прызначаная для выканання адным музыкантам, спеваком або танцорам.

С. для цымбалаў з аркестрам.

2. нескл., н. Выкананне такога твора адным чалавекам.

С. на баяне.

3. прысл. Без удзелу каго-н., асобна ад іншых (пра выкананне музычных твораў, танцаў).

Танцаваць, пець с.

|| прым. со́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́ла

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
со́ла	-	-

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́ла муз., театр.

1. сущ., нескл., ср. со́ло;

2. нареч. со́ло;

выступа́ць с. — выступа́ть со́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́ла,

1. нескл., н. Музычны твор або асобныя партыя, прызначаная для выканання адным музыкантам, спеваком або танцорам. Сала для скрыпкі. // Выкананне такога твора (партыі). — Сала на баяне ў тым жа выкананы, — не сціхаў Саша. Васілевіч.

2. у знач. прысл. Асобна ад другіх (пра выкананне музычных твораў, танцаў). Спяваць сола. Танцаваць сала. □ Я лічыўся здольным скрыпачом, мне часам нават давалі выступаць сола ў якіх-небудзь святочныя канцэртах. Рамановіч.

[Іт. solo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сола,

музычны тэрмін.

т. 15, с. 78

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сола,

г. Суракарта ў Інданезіі.

т. 15, с. 79

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

со́ла муз

1. н Sólo n -s, -s і -li;

2. прысл sólo

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сола

Том: 32, старонка: 71.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

со́ла

(іт. solo, ад лац. solus = толькі адзін)

музычны твор або яго частка, прызначаныя для выканання адным музыкантам, спеваком, танцорам, а таксама выкананне, такога твора адным чалавекам (напр. с. для скрыпкі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)