согла́сие ср.

1. зго́да, -ды ж.;

дать согла́сие на что́-л. даць зго́ду на што-не́будзь;

жить в согла́сии жыць у зго́дзе;

прийти́ к согла́сию прыйсці́ да зго́ды;

в согла́сии у адпаве́днасці (з чым), паво́дле (чаго), зго́дна (з чым);

в согла́сии с пра́вилами у адпаве́днасці з пра́віламі, паво́дле пра́віл, зго́дна з пра́віламі;

2. (соразмерность) зла́джанасць, -ці ж.; (гармония) гармо́нія, -ніі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

согласие

Том: 32, старонка: 44.

img/32/32-044_0236_Согласие.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ахво́тнасць ж. (согласие, желание) гото́вность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паразуме́нне ср. согла́сие; единоду́шие; единомы́слие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обою́дный узае́мны;

обою́дное согла́сие узае́мная зго́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зла́джанасць ж.

1. единоду́шие ср., согла́сие ср., сла́женность;

2. согла́сие ср., стро́йность;

1, 2 см. зла́джаны 3, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сагла́с ’згода’ (Шат.), сагла́сіе, сагла́сія, сагла́се ’тс’ (Сл. ПЗБ), сагласі́цца ’згадзіцца’ (Сл. ПЗБ). З рус. согла́сие, согласи́ться, якія запазычаны з царкоўнаславянскай мовы. Гл. голас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зго́днасць ж.

1. согла́сность, согла́сие ср.;

2. сообра́зность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зла́гада ж. согла́сие ср., мир м.; лад м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

молчали́вый маўклі́вы;

молчали́вое согла́сие маўклі́вая зго́да;

молчали́вое одобре́ние маўклі́вае адабрэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)