сно́ўданне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сно́ўданне
Р. сно́ўдання
Д. сно́ўданню
В. сно́ўданне
Т. сно́ўданнем
М. сно́ўданні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сно́ўданне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сноўдацца і сноўдаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сно́ўдаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і сноўдацца.

Дзеці сноўдалі з двара ў двор.

|| наз. сно́ўданне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сно́ўдацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм., неадабр.).

Хадзіць (часцей без мэты) туды і сюды; бадзяцца без справы.

С. па агародзе.

|| наз. сно́ўданне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)