смяхо́цце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. смяхо́цце
Р. смяхо́цця
Д. смяхо́ццю
В. смяхо́цце
Т. смяхо́ццем
М. смяхо́цці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смяхо́цце ср., разг. смехота́ ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смяхо́цце, ‑я, н., у знач. вык.

Разм. Тое, што і смехата; смех. — Вы хто? Добраахвотнікі? — запыталася дзяўчына.. — Будаўнікі мы, — адказаў Лявон.. — Ой, смяхоцце! Якія вы будаўнікі, землякопы вы... Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смяхо́цце н. разм. гл. смex

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

смехота́ ж., прост. смехата́, -ты́ ж., смяхо́цце, -цця ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)