смяльча́к, смельчака́, мн. смельчакі́, смельчако́ў, м. (разм.).

Смелы чалавек.

Такога смельчака трэба пашукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смяльча́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. смяльча́к смельчакі́
Р. смельчака́ смельчако́ў
Д. смельчаку́ смельчака́м
В. смельчака́ смельчако́ў
Т. смельчако́м смельчака́мі
М. смельчаку́ смельчака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смяльча́к (род. смельчака́) м., разг. смельча́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смяльча́к, смельчака, м.

Разм. Смелы чалавек. Адразу ж знайшоўся смяльчак, распрануўся і скочыў у возера. Шашкоў. Смельчакі пад суцэльным шквалам агню ўсё ж неяк ухітраліся насіць у біклагах параненым ваду. Сачанка. Ніхто не адважваўся адкрыць перад Кацярынаю сваё сэрца, хоць смельчакоў хапала ў Залесавічах. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смяльча́к м. разм. Wág(e)hals m -(e)s, -hälse, Kühne (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

смяльчак, адважны, храбрэц, герой; смяляка, зух, хват, рызыкант (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

смельча́к смяльча́к, род. смельчака́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

śmiałek

м. смяльчак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wágehals

m -es, -hälse смяльча́к, зух

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dráufgänger

m -s, - смяльча́к, звадыя́ш, шале́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)