смыле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лі́ць; незак. (разм.).

1. Пячы, балець (ад апёкаў, ран і пад.).

Смылелі папечаныя пальцы.

2. перан. Пра душэўны боль: мучыць, непакоіць.

Смыліць душа па сыне.

3. Слаба, без полымя гарэць; тлець.

Ледзь смыляць у печы сырыя палены.

|| наз. смыле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смыле́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. смылі́ць смыля́ць
Прошлы час
м. смыле́ў смыле́лі
ж. смыле́ла
н. смыле́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смыле́ць несов., разг.

1. (о болезненном ощущении) са́днить; жечь;

~ля́ць ра́ны — са́днят ра́ны;

сэ́рца ~лі́ць ад кры́ўды — се́рдце жжёт оби́да;

2. тлеть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смыле́ць, ‑ліць; незак.

1. Балець, пячы (ад апёкаў, раздражнення скуры, ран і пад.). Смылелі папечаныя пальцы, пахла дымам вопратка, аж блажыла; і глыбока-глыбока ныла ў сярэдзіне. Пташнікаў. Стаміўся я. Не слухаюцца ногі. Смыляць, гараць, нібы яны ў агні... Бялевіч. Дубянеюць ногі, смыляць паабдзіраныя аб калючы снег рукі. Грахоўскі.

2. перан. Трывожыць, мучыць (пра душэўны боль). [Ганна:] — Я не крыўдую на цябе, але сэрцу балюча. Смыліць яно, штодня смыліць. Лынькоў. [Гаварушка:] — Ужо і ў мяне душа пачынае смылець. Лобан.

3. Гарэць без полымя, слаба гарэць; тлець. Цьмяна смылеў на камінку гнілаваты корч. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смыле́ць (балець) brénnen* vi, schmérzen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Смыле́ць ‘балець, пячы, гарэць’ (ТСБМ, Ласт., Бяльк., Юрч. Сін.), ‘прыпальвацца’ (Нас., Касп.), ‘абсмальвацца (пра валасы, шэрсць)’ (Нас., Касп.; ашм., Стан.), сюды ж, відаць, смыле́ць ‘бегчы, ляцець’ (ТС), смыля́ць ‘кідаць, шпурляць; біць, лупцаваць’ (Юрч.), смыль ‘пах гарэлага’ (Нас.). Звязана чаргаваннем з смаліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смыле́нне ср. жже́ние; см. смыле́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засмыле́ць ​1, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

Разм. Загарэць да чарнаты. [Макрына] загарэла, засмылела на сонцы, яе звычайна беленькі твар быў цяпер смуглы зусім. Зарэцкі.

засмыле́ць ​2, ‑ліць; зак.

Разм. Пачаць смылець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Смылікі́ ‘гарэлкі (гульня)’ (Касп.). Да смылець (гл.), аналагічна гарэлкі < гарэць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

smolder, smoulder

[ˈsmoʊldər]

1.

v.i.

1) тлець, смыле́ць; тле́цца, цяплі́цца

2) таі́ць (напр. злосьць, няна́вісьць)

2.

n.

тле́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)