смуці́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. смучу́ся сму́цімся
2-я ас. сму́цішся сму́ціцеся
3-я ас. сму́ціцца сму́цяцца
Прошлы час
м. смуці́ўся смуці́ліся
ж. смуці́лася
н. смуці́лася
Дзеепрыслоўе
цяп. час сму́цячыся

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смуці́цца, смучуся, смуцішся, смуціцца; незак.

Тое, што і смуткаваць (у 2 знач.). [Бабка:] — Ну, як жа, паненачка: ён смуціцца будзе, што вы паехалі і не развіталіся з ім. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смуці́цца in Verwírrung [Verlégenheit] geráten*, verlégen wérden; bestürzt [verwírrt] sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пасмуці́цца, ‑смучуся, ‑смуцішся, ‑смуціцца; зак.

Тое, што і пасмуткаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

печа́литься смуткава́ць, смуці́цца; марко́ціцца; (грустить) журы́цца;

есть о чём печа́литься ёсць чаго́ бедава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grämen

1.

vt засмуча́ць

das soll mich wénig ~! — гэ́та мяне́ ма́ла засмуча́е!

2.

(sich)

(um, über A) сумава́ць, журы́цца, смуці́цца (па кім-н., па чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)