сму́жны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сму́жны |
сму́жная |
сму́жнае |
сму́жныя |
| Р. |
сму́жнага |
сму́жнай
сму́жнае |
сму́жнага |
сму́жных |
| Д. |
сму́жнаму |
сму́жнай |
сму́жнаму |
сму́жным |
| В. |
сму́жны (неадуш.)
сму́жнага (адуш.) |
сму́жную |
сму́жнае |
сму́жныя (неадуш.)
сму́жных (адуш.) |
| Т. |
сму́жным |
сму́жнай
сму́жнаю |
сму́жным |
сму́жнымі |
| М. |
сму́жным |
сму́жнай |
сму́жным |
сму́жных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сму́жны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і засмужаны. І тут .. [Лабановіч] — ужо каторы раз — мімаволі прыгадаў тую пляцоўку, з якой так прыгожа вырысоўваўся ў смужнай далечыні зданнёвы замак. Колас. // Які мае адносіны да смугі. Смужная заслона.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імглісты, смужны
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)