Смо́ліна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Смо́ліна
Р. Смо́ліны
Д. Смо́ліне
В. Смо́ліну
Т. Смо́лінай
Смо́лінаю
М. Смо́лінай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Смо́лін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Смо́лін
Р. Смо́ліна
Д. Смо́ліну
В. Смо́лін
Т. Смо́лінам
М. Смо́ліне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Смалі́на ‘сасна як матэрыял’ (“chwója, a jeżeli jest już materjałem — smalína”, Пятк. 1), смало́вае дзе́рэво ‘тс’ (Пятк. 1, ЛА, 1), смолі́на ‘сасна’, смо́льнік ‘хвойнік (зараснік, драўніна)’ (ТС). Да смала 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)