Verbum

анлайнавы слоўнік

Смо́лка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Смо́лка
Р.	Смо́лкі
Д.	Смо́лцы
В.	Смо́лку
Т.	Смо́лкай Смо́лкаю
М.	Смо́лцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смо́лка¹ гл. смаліць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смо́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	смо́лка
Р.	смо́лкі
Д.	смо́лцы
В.	смо́лку
Т.	смо́лкай смо́лкаю
М.	смо́лцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смо́лка³, -і, ДМ -лцы, ж.

Лугавая травяністая расліна сямейства гваздзіковых; смалянка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смо́лка I ж. (действие) смо́лка; см. смалі́ць I

смо́лка II ж. (ароматическая смола) смо́лка;

паху́чая с. — души́стая смо́лка

смо́лка III ж., бот. дрёма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смо́лка², -і, ДМ -лцы, ж.

1. гл. смала.

2. Сумесь хваёвай або яловай смалы з пахучымі рэчывамі.

Пахучая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смо́лка^II (ароматическая смола) смо́лка, -кі ж.;

кури́тельная смо́лка куры́льная смо́лка;

души́стая смо́лка духмя́ная (паху́чая) смо́лка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смо́лка^III бот. смо́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смо́лка ¹, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Тое, што і смаленне.

смо́лка ², ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

1. Ласк. да смала (у 1 знач.). На вішнях смолка сочыцца з кары. Вялюгін.

2. Сумесь хваёвай або яловай смалы з пахучымі рэчывамі. Курыльная смолка. Пахучая смолка.

3. Спец. Сінтэтычнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца пры закаркоўванні бутэлек.

смо́лка ³, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Лугавая травяністая расліна сямейства гваздзіковых з ружовымі кветкамі і клейкімі зверху сцёбламі. Невысокая трава паабапал стракацела жоўтымі люцікамі, ружовымі смолкамі, сінімі званочкамі. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смо́лка^I ж. смале́нне, -ння ср., смо́лка, -кі ж.; см. смоли́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)