смо́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. смо́г
Р. смо́гу
Д. смо́гу
В. смо́г
Т. смо́гам
М. смо́гу

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

смог, -у, м.

У вялікіх гарадах: задушлівы туман, змяшаны з выхлапнымі газамі, дымам і куродымам.

Над горадам вісіць с.

|| прым. смо́гавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смог смог, род. смо́гу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смог (род. смо́гу) м. смог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смог, ‑а, м.

Забруджанае дымам і пылам паветра, якое ў выглядзе туману доўгі час вісіць над горадам.

[Англ. smog ад smoke — дым і fog — туман.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смог

т. 15, с. 59

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

смог м метэар, тс перан Smog m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Смог ‘забруджанае дымам і пылам паветра ў выглядзе імглы’ (ТСБМ). Запазычана ў XX ст. праз рус. смог ‘тс’ з англ. smog ‘тс’, дзе ўзнікла ў выніку кантамінацыі smoke ‘дым’ і fog ‘імгла’ (Глухак, 566; Сной₂, 674; ЕСУМ, 5, 325).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смог

[англ. smog, ад smo(ke) = дым + (fo)g = туман]

сумесь дыму і пылу з туманам, якая ўтварае завесу над буйнымі прамысловымі гарадамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

smog [smɒg] n. смог (сумесь туману з дымам)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)