сме́ртніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сме́ртніца сме́ртніцы
Р. сме́ртніцы сме́ртніц
Д. сме́ртніцы сме́ртніцам
В. сме́ртніцу сме́ртніц
Т. сме́ртніцай
сме́ртніцаю		 сме́ртніцамі
М. сме́ртніцы сме́ртніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сме́ртнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто асуджаны на смерць.

|| ж. сме́ртніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)