смаля́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
смаля́чка |
смаля́чкі |
| Р. |
смаля́чкі |
смаля́чак |
| Д. |
смаля́чцы |
смаля́чкам |
| В. |
смаля́чку |
смаля́чкі |
| Т. |
смаля́чкай
смаля́чкаю |
смаля́чкамі |
| М. |
смаля́чцы |
смаля́чках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
смаля́рня Месца, дзе была спецыяльная печ для гонкі смалы, дзёгцю; смалакурня (БРС). Тое ж смалаку́рка, смалякоўня, смаля́рка, смаля́нка, смаля́чка (Слаўг.), смольня (Гродз.).
□ ур. Смольня каля г. Гродна.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)