сліхо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сліхо́та
Р. сліхо́ты
Д. сліхо́це
В. сліхо́ту
Т. сліхо́тай
сліхо́таю
М. сліхо́це

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

słota

ж. непагадзь, непагода, дажджлівае надвор’е; слота; слата; абліваха; плюта; сліхота; макратэча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)