сліню́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сліню́чка сліню́чкі
Р. сліню́чкі сліню́чак
Д. сліню́чцы сліню́чкам
В. сліню́чку сліню́чкі
Т. сліню́чкай
сліню́чкаю		 сліню́чкамі
М. сліню́чцы сліню́чках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сліню́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Разм.

1. Нагруднік у маленькіх дзяцей, які засцерагае адзенне ад забруджвання.

2. Слінявае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сліня́ўка, ‑і, ДМ ‑няўцы; Р мн. ‑нявак; ж.

Тое, што і слінючка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слюня́вка разг.

1. (нагрудник) сліню́чка, -кі ж.;

2. (слюнявый ребёнок) пренебр. сліня́ўка, -кі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)