сляпі́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сляпі́ца сляпі́цы
Р. сляпі́цы сляпі́ц
Д. сляпі́цы сляпі́цам
В. сляпі́цу сляпі́ц
Т. сляпі́цай
сляпі́цаю		 сляпі́цамі
М. сляпі́цы сляпі́цах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сляпі́ца ж., обл., см. сляпе́нь;

◊ ле́зці ~цаю ў во́чы — пристава́ть как ба́нный лист (как смола́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сляпі́ца, ‑ы, ж.

У выразе: лезці сляпіцаю ў вочы гл. лезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слепе́нь м., зоол. сляпе́нь, -пня́ м., обл. сляпі́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bąk

м.

1. бугай;

2. разм. сляпень, сляпіца, авадзень;

3. ваўчок;

4. бутуз, карапуз;

strzelić ~a — зрабіць (сказаць, ляпнуць) глупства;

zbijać ~i — біць лынды (бібікі); нічога не рабіць; гультайнічаць, лодарнічаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)